gece

geceden kalmış
gündüze mor küskünlük,
çevirmiş sırttını güneş
kızılla çalan ışıklarını,
bulutlar,
boyamış maviyi
siyaha
gökyüzü senfonisi susmuş
yer,
gök susmuş
gök karışmış
grimsi siyaha
beyaza boyamalı

zaman

gençliğimizde ezberlediğim roller
dargeçitler sarp patikalar ufuk
hayatımız oldu bizim
eksile eksile gelen kader
yan yana duran bütün zamanlardan
geçerken kaybolmuş yolunu
kuzeyden gelen ışık
doğudan gelen rüzgar
güneyden gelen ölüm
yarısı silinmiş
kalıntılarda
eksiltiyor zaman

bitmeyen şiir

ağzimda kocaman leke
aşk ve köz
su ile söz
beraber olamadı
hiç bir yerde
bıraktığın izler
bir yüreğe atılan,
bir sayfaya yazılan yada 
tuvale yansıyan

izler gibi
  

ram

şimdi adsız ve yapayalnız geri dönüyorum
aşklarımın, ayrılıklarımın bütün borçlarını ödeyerek

haklı savaşlardan çıktım, ruhum canlı
senden aldığım çocuklukla yeni bir ömre başlıyorum

asmalar duaya dururdu ya. öyle derdin. işte o zaman
yüzünde ölümsüz bütün canlıların gülümseyişi

avuçlarımın içinde ellerinin öldüğünü gördüm
güneşten aldığın yeni kanatlar, cehennem nehirler...

geldin. karşılaşılan iki nehir gibiydik aynalarla
aynı yüzle sürüklenip gelen,
tek ve göz kamaştıran bir nehir

kutsal direnme yeri burası, burda insan
hayal kurduğu kadar tanrı, düşündüğü kadar dilenci

dedin ve yüzümün çiceğini koparıp gittin.

zamanla bile düşünürken çocuklaşır
" umut işkenceyi uzatmaktan başka nedir ki!"

gece gibi susmak kaldı bize,
gündüz gibi konuşmak

gühahsızlığın altın devri kapandı
ezildiğimiz kadar boynumuz dik

aşkı anlatmak için ille de acı
acıyı anlatmak için ille de aşk

soğuk kılıç kızgın metalden dökülür
bilirsin. hergün taze ölülerle büyüyen

bir mezarlıktır kalbim
yüzümü taşıran damla, senin gözyaşındı

yaşıyorsun ya....